Урачы хаваюць свае памылкі ў зямлю, архітэктары прыкрываюць плюшчом. 

...

У роспачы крычаць на блізкіх людзей, а не на чужых. 
...

​

Па-мойму, калі ты ўжо ўзяўся пісаць, дык пішы, як Рэмарк. 

...

​

Смех хораша збліжае людзей, а трапны жарт — найлепшы ўступ у сур'ёзную размову. 

...
 

Нічога так не гаворыць пра непрыязнасць, як звышветлівасць.

... 
 

Жыццё навучае. Але жыццё можа і правучыць. 

...

 

Калі чакаеш нечага незвычайнага, жывеш у напружанасці, запамінаецца кожны дзень. 

...
 

«Дзве рэчы нельга давяраць самаму лепшаму сябру – брытвы і жонкі». 

...
 

Мы заўсёды кахаем мацней, калi адчуваем, што каханню нашаму нешта пагражае. 

...

​

А вокруг на все голоса шумела весна. Радовалось все живое. Только люди радоваться не могли. Люди воевали. 

...

​

Нельга чалавеку адразу адвальваць многа пахвалы. Яна — што лекі, патрабуе дазіроўкі. 

...

​

Нішто не прычыняе такі боль, як несправядлівасць пакарання.

... 

​

Шчасце ніколі не бывае познім. 

...

​

Марны занятак ламаць галаву над тым, што лепш, што горш, не ведаючы, што маеш. 

...
 

Усе радасці жыцця кароткія, акрамя адной — радасці працы. 

...
 

У каго слава — тых не любяць. 

...
 

Дом будуецца не толькі для тых, хто ў ім жыве ці працуе, але і для тых, хто на яго глядзіць. 

...
 

Перш чым стаць добрым спецыялістам, трэба стаць чалавекам. Проста чалавекам. Праўдзівым, шчырым... 

...
 

Свет пераўтвараюць фантазёры. 

...

 

Сямейнае шчасце — разуменне, для праверкі якога патрабуецца час. І нямалы. 
...

​